رقص در باد شرقی

نوشته های قبلیم را که میخوانم کم میماند از شدت تعجب چند عدد شاخ ریز و درشت در سرم شکل بگیرد که آیا اینها را من نوشته ام عجب استعدادی چرا من نویسنده نمیشوم و بعد میگویم وقتی پیرتر شدم کتابم را مینویسم به خودم میگویم من مارگارت میچل دوم خواهم شد که فقط یک کتاب مینویسم و آن کتاب شاهکار جهان خواهد شد فقط باید زمانش برسد زمانی در شصت و سه سالگی نقطه تمام

این روزها دارم از درون تحلیل میروم روزهای بلاتکلیفی بیکاری روزهای احساس تنهایی عمیقی که یک حفره بزرگ در قلبم کنده من کسی را میخواهم که حفره قلبم را پر کند میشود خدایا علامت سوال جان جانانم ستاره هایمان کجایند