رقص در باد شرقی

میدانی نه نمیدانی هیچ چیز را نمیدانی از اینکه کلمات در دهانم دارند خشک میشوند چون نمیتوانم بگویم چون نیستی و من حرفهای خودم را از بر شده ام میدانم بعد از حرف میم باید بنویسم نقطه و تمامش کنم ولی من در لحظه پایان میشوم آن دخترک چهارساله لجباز که یکهو چشمش میفتد به عروسک آبی پوش ویترین مغازه و پاهایش را به زمین میکوبد تا صاحبش شود حال من شده ام آن دخترک چهارساله و با لجبازی میخواهم که راه بی پایان بسازم نقطه ناتمام