شماره پانزده
شنبه, ۹ بهمن ۱۳۹۵، ۱۲:۳۵ ق.ظ
اینجانب دارای یک ذهن فوق العاده خطرناک بوده که به هر چیزی فکر کنم به واقعیت بدل شده است البته هرچیز هر چیز را نه ولی نصفش را میتوان با قاطعیت اعلام کرد
مثلا بگویم که دیروز در خیابان به همراه مادرجان منتظر پدرجان بودیم که یک ماشینی توقف کرده و بعد یک آقایی پیاده شد و آمد از کنار ما گذشت
در آن لحظه من به این فکر کردم که مثلا چه میشد نیمه گمشده ام می بود و الان میامد دستم را میگرفت میبرد و من مجبور نبودم ساعت هفت و نیم شب در این سرما باشم و یکهو دیدم از او خوشم نمیاید نمیخواهمش ولی بعد فکر کردم که ای بابا مهم نیست هرکس میخواهد باشد فقط یک ماشین گرم و نرمی همین الان باشد
داشتم با خودم حرف میزدم که
یکهو آن مرد برگشت و نگاهی به من انداخت و بعد به مادرم گفت حاج خانوم میتوانم با شما صحبت کنم و من فهمیدم ماجرا از چه قرار است
البته مادرجان لطف نمودند خودشان آن مرد در هوای سرد آمد را فرستادند دنبال نخودسیاه
ولی
دیروز از خودم ترسیدم یعنی چه که به هرچیزی فکر میکنم میشود واقعیت محض
خوب راستش خوب هم هست بشرطی که من در ذهنم بگویم جان دلم کجایی و نیمه گمشده از نظرها غایب جوابم را در واقعیت بدهد
چقدر من چیزی ندارم برای خودم بگویم
وای نکند آن مرد دیروزی نیمه گمشده ام بوده علامت سوال های فراوان
